(detail of) Plantation Ground, 50 x 70 cm
Participating at UNSEEN 2024 with Vriend van Bavink September 19 - 22, Amsterdam
'Libbert shows the destructive and resilient power of nature in a series about a volcanic eruption on La Palma. It struck her as an act of earth that transcends the domination of man and also of man’s perception of time. It suggests our insignificance.'
Public Viewing
27 juni | 17:00 - 19:00
Molenwerf 16
Amsterdam
8 september - 28 januari '24 Rijksmuseum Twenthe / Fotomanifestatie
'De tentoonstelling Inside the outside – pioneers in lens-based media onderzoekt met het werk van 17 kunstenaars de relatie tussen mens en natuur door de lens van de camera. We houden immers van de natuur – we vieren en verheffen haar – maar we zien ook hoe de mens haar aantast en verwoest.'
- Betweentwohands, melanie bonajo, Lex ter Braak, Eelco Brand, Elspeth Diederix, Alexandra Hunts, Ellen Kooi, Anouk Kruithof, Jan Robert Leegte, Natascha Libbert, Awoiska van der Molen, Erwin Olaf, Daan Paans, Jaap Scheeren, Richard Tepe, Jacquie Maria Wessels
Publication La Palma in Metropolis M, issue 6 2021. Images + text Natascha Libbert.
Visual Essay in De Correspondent (Dutch) : Het onzichtbare leven op een vrachtschip / The invisible life on board of a freighter. Images + text Natascha Libbert.
Solo exhibition Japanse Oesters at Gallery Vriend van Bavink opening on October 9.
Plastic Pallas, 100 x 140 cm, framed. (image is a crop).
(NL) Ontmoetingen bij de wilg 23 juli t/m 30 augustus van Birthe Leemeijer en Natascha Libbert in Kunstenlab.
Het project van Birthe Leemijer bestaat uit een aantal onderdelen: de basis wordt gevormd door een reeks ontmoetingen bij karakteristieke knotwilgen in het IJssellandschap. Verhalen, observaties en bespiegelingen over het landschap zijn het onderwerp van de gesprekken tussen steeds twee mensen met verschillende achtergronden.
Birthe Leemeijer nodigde fotograaf Natascha Libbert uit om de wilgen, die als zwijgende derde bij het gesprek aanwezig zijn, vast te leggen en daarbij op zoek te gaan naar hun afzonderlijke karakteristieken.
In het Kunstenlab staat een monumentale foto van een wilg uit de verzameling van Natascha Libbert centraal in een verduisterde ruimte, waar ook de gesprekken van de ontmoetingen te horen zijn.
Supported by Mondriaan Fonds.
2020 Werkbijdrage Bewezen Talent van het Mondriaan Fonds.
2020 Stipendium Established Artist supported by Mondriaan Fund.
I went looking for a ship selected for The Best Dutch Book Designs of 2018.
The thirty-three Best Dutch Book Designs 2018 have been announced. A total of 295 entries were assessed for their distinctive qualities by a panel of experts looking for outstanding work in such areas as content, design, picture editing, typography, choice of materials, printing and binding.
The thirty-three books selected can be admired in an exhibition at the Stedelijk Museum Amsterdam to be held in the autumn, coinciding with the publication of this year’s catalogue.
Order at The Eriskay Connection.
Photography + text: Natascha Libbert Design : Michaël Snitker Publisher: The Eriskay Connection Editing + translation: Billy Nolan, Emily Williams, Vic Joseph Lithography: Marc Gijzen Production: Jos Morree Fine Books..
To order, please contact The Eriskay Connection.
'I went looking for a ship' is a navigation through the landscape of shipping, following the major renovation of the sea lock in IJmuiden, the most important access to the port of Amsterdam. Natascha Libbert documents the life inside the technical zone on and around the locks, the port of Amsterdam, and the ships. She focused on themes such as destruction and construction, the increasing public invisibility of maritime transport, and the way in which the landscape is constantly changing as a result of shipping. She decided to look for a ship to be able to observe everything from another perspective and to get a grip on this landscape in transformation.'
Thanks to a very succesful campaign on VOORDEKUNST, and the support of the AFK, Mondriaan Fonds and ING Collection, I went looking for a ship is ready to be printed! I am very grateful for all the moral and financial support for the book. Without this, it's almost impossible to produce a publication.
Her name is Edward.
Photographs for TEFAF. Published by Zeit Online * Artsy * Architectural Digest *
Shooting new images for AirFrance KLM Martinair Cargo. Work for industry. 2017. Chartles de Gaulle Paris.
I am tremendously happy to have the support of the Amsterdam Fonds voor de Kunst (AFK) in the making of my book "I Went Looking for a Ship".
I wanted to make this book while I was working on a commission for the Province of Northern Holland about the expansion of the sea locks of IJmuiden. This book is about the discoveries that were made prior to the construction work, and the increasing invisiblity of shipping as a whole while its impact on society is so great. Notes and photographs I made during this time of exploration (on land and at sea) will be presented in this book. Publication date 2018.
I am still crowdfunding to produce this book but I would also like to tell you more about it. Contact me if you are interested!
post@nataschalibbert.nl
You can see how we are living.
A few years ago I started travelling to a region in Spain where thousands of migrant workers work and live in the invisible industry of agriculture. I had meant to photograph a sense of my own dislocation, growing up in Spain, the Middle East and Africa. However, I found a region with 50-100,000 foreign workers who can neither go up north in Europe, nor return home and easily live here for 10-20 years. The plastic greenhouses can be recognized from space. They keep the heat in and outsiders out. It is a labyrinth of plastic. Once I found it, I found it difficult to not return. I have done so several times over the past few years and I expect I will continue to do so. Trying to get in.
The last time I was there, the men said they no longer want to be photographed. Their families don't know they are living like this.
For KLM Royal Dutch Airlines I photograph a variety of assignments. One such assignment was yesterday (May 16). I was on assignment to photograph the King of the Netherlands. Here a link to the article in the Guardian in English. © Natascha Libbert
My first ladder at sea, climbing onto a bulkcarrier at sea with pilots, approx one year ago.
On my way to a ship I wondered. Will it ever stop?
The classic fixity of the land and the fluidity of the sea.
Ik trek, daal af in de sluizen, ga de zee op, de duinen in om de sluizen te leren kennen en voel me een onderzoeker, een reiziger. Ik gebruik fotografie om op plekken te komen en verhalen te horen. Op 29 januari begin ik. Diezelfde nacht droom ik van een vliegend containerschip. Ik schommel aan een touw met m'n voeten in de zee.
I stretch, descend into the locks, climb stairs and ropes at sea, reach into the dunes in an attempt to explore and understand the sea locks, I research, I'm a traveller. I use my photos to find places and listen to stories told. On the 29th of January I begin. That night I dream of a flying containership. I swing on a bottom of a rope and my feet dip into the sea.
I was standing on top of a ship when I received a phone call from Marie-Stella-Maris. Did I want to join them on a trip to Tanzania to look for water. I found red water. The color of soil fertile to the growth of vegetation and construction of homes. See here for the blog (EN/NL) : Marie-Stella-Maris x Natascha Libbert. Thank you Marie-Stella-Maris and Gup.
For my project on sea locks, I have been researching the landscape as a result of a fairly invisible yet fundamental industry namely the seatrade. To experience life on board of a sea vessel, I joined the Yeoman Bontrup bulk carrier to Norway which was truly amazing.
Publication in KLM Holland Herald 2016 March issue.
Marken, the Netherlands 2015 / personal work
This month, 'Calamity' is published in the Dutch art magazine Kunstbeeld. / personal work
A new work will be for show and for sale during Art Rotterdam with We Like Art. Read the short article here (Dutch only).
Black Light /personal work
The other image at We Like Art is Stamp of Light 125x125 cm.
(NL) 'Het is niet voldoende om te kijken naar de machines van het zichtbare maar om de werkelijkheid van het stadsleven te doorgronden moet men oog heben voor de machines van het onzichtbare: de lichamen, gewoonten, dromen, verlangens en denkbeelden van lokale mensen en de specifieke manieren waarop die lichamen en geesten aangespoord worden om te bewegen en met elkaar in contact komen. Wanneer we deze niveaus in aanmerking nemen, veranderen stadsbewoners van passieve slachtoffers in actieve deelnemers.'
- Filip de Boeck
'Re-enactment', 2013 / personal work
So far it's not working. I'm trying to get on board of a flight going to the graveyard in the Mojave Desert - the resting place of all aircraft going out of business. Should you find yourself going there, please call me. Or fly me there!
Next week I'm going back to Charles de Gaulle Airport to shoot new images again for Air France KLM Martinair Cargo. / commercial work
Waiting at Rome airport for a flight to Palermo.
We Like Art is held from September 4 - 7 2014 | 11.00 – 19.00 uur at the Westergasfabriek, Machinegebouw, Pazzinistraat 8, Amsterdam. This is one of the 2 images I will be presenting. Red Earth is a new image from the series Boniface. / personal work.
Red Earth Falling, 2013
8 pm. Commercial Work at Schiphol.
2 am. Inside the nose of a 747. / personal work published in inflight magazine Holland Herald.
I am travelling to Suriname for new work on Boniface at the end of this month. / personal work
On assignment for Airfrance KLM Cargo. More than 100 horses arrived at Schiphol Amsterdam Airport on one day. This was one of them. / commercial work
My second visit to Nairobi this fall 2013. The first was to work on my own project Boniface. This time it is for an ongoing assignment for Airfrance KLM Cargo. / commercial work
Accra 2013. Kwame and men working on a car in my guesthouse. It was a never ending story. Meanwhile I took notes, working on Boniface.
"Malak" part of work made during a residency in Casablanca 'Of Other Spaces'. Now at Unseen Amsterdam 2013. / personal work
Malak, 2012.
(NL) "Malak" op Unseen Amsterdam 2013. Mijn vader woonde vroeger 12 jaar in Iran. Zijn huishoudster, als je dat zo kunt noemen, heette Malak. Malak kocht soms expres rotte perzikken op de markt voor mijn vader en 1 keer gooide hij in woede zo'n perzik tegen de muur. Malak was allang gebukt en de muur net gewit. Toen mijn moeder op het toneel verscheen was de oude Malak jaloers. Hij vroeg haar mijn moeder Perzische rijst te leren maken maar ze liet iedere dag een andere manier zien in de hoop dat mijn moeder er niets van zou onthouden. En zodoende zou falen als vrouw. Maar dat lukte niet. Mijn hele jeugd was een grote pan met krokante Perzische rijst en toen ik 8 was stikte mijn vader bijna in de pit van een perzik. Thuis hing een schilderij en dat noemde hij
Malak.
(ENG) My father lived in Iran for 12 years before he met my mother. His housekeeper went by the name of Malak. Sometimes, to spite him, she would buy fruit at the marketplace which was obviously too ripe. On one such occasion, my father threw one of the peaches at her but she ducked and it landed on his freshly painted white wall. When my parents met, my father asked Malak to teach her how to prepare rice the Iranian way. But Malak couldn't appreciate the intrusion of my mother and taught her a different method each time hoping she would ultimately fail as a wife. But in this, she didn't succeed. We ate Iranian rice throughout my childhood. When I was 8 my father bit in a peach and it, being overly ripe, came apart and the pit got stuck in his windpipe almost choking him. At home we had a painting from Iran and he referred to it as Malak.
Prospects & Concepts was curated by the Mondriaan Fonds during Art Rotterdam 2014.
I received a Startersstipendium from the Mondriaan Fonds supporting my work for the coming year.
Boy Rock is available in a special edition of 40x40 cm with We Like Art. Read the interview (NL) and/or order here. / portfolio
Stadslichamen / City scapes. I was commissioned by the ING Art Collection to make a compilation of 10 images concentrating on city entities, patterns, people and movements. I made a link between African cities and Brussels and Amsterdam. / commissioned work
Stadslichamen
(NL) De stad was naar mijn idee een plek van dolende massa's en individuen die zich voortbewegen. De stad zelf, staat stil. Of niet? Naarmate mijn onderzoek vorderde, kwam ik tot de conclusie dat de stad helemaal niet stil staat. De stad leeft. In de stadmuren bevinden zich patronen die lijken op dansende takken, een man langs de boulevard in Casablanca rijgt honderd meter draden die lijnen strekken zo lang als de weg en de dakjes van het carrousel zijn versierd met gedetailleerde ornamenten.
Ik ging op zoek naar verschillende vormen van beweging en interactie binnen de stad. Enerzijds door de richting die ontstaat door middel van bewegende mensen. Anderzijds door de lijnen die als het ware getrokken worden door de 'dingen' en de patronen die daardoor ontstaan. Zodoende werd de stad een plek van lichamen, entiteiten die haar doen leven.
De serie Stadslichamen is tot op heden een verzameling beelden uit Afrikaanse steden en Brussel, Amsterdam.
`False Flat' is the image I made for the ING New Talent Photography Award 2013. Click on the image to enlarge. Click on the cross for the story behind it. / commissioned work
Het Gezicht van Nederland
(NL) Op het moment dat ik gevraagd word om werk te maken binnen het thema ‘Het gezicht van Nederland’, sta ik net op het punt aan mijn jaarlijkse trip naar Marken te beginnen. Marken is verbonden aan het heden door middel van een dijk, en het betreden van die dijk voelt nog steeds als een stap terug in de tijd. Op de kronkelende weg ernaar toe kun je daar zo’n 20 minuten lang over nadenken. (en jezelf gek maken met wolken tellen.)
Op Marken woon ik in een houten huis met een puntdak. Ik geef de kat te eten, en dagelijks maak ik alle spinnen dood want die laten spinnenpoep-vlekken achter op het hout. Als ik de spinnen een dag vergeet, dan neem ik het hout af met een zacht nat sponsje en zo voorkom ik die vlekken alsnog. Ik maai er het gras, praat met de buren wanneer we de straatjes schoonvegen of ieder op ons eigen bankje zitten terwijl we naar het uitzicht turen.
Al het water, de wolken, de horizon, appelleert aan Oud Hollandse landschapschilderijen. Dat maakt dat ik me voor mijn gevoel voortdurend tussen het oude en het nieuwe beweeg, tussen een schilderij en de werkelijkheid. Alsof die landschapschilderijen het landschap in stand houden, of in ieder geval de landschapsbeleving beïnvloeden.
Bij het juiste licht ga ik naar buiten en loop over het eiland om het uitzicht en de bomen te fotograferen. Het licht is dicht en diffuus en alle kleuren knallen. Zodra het licht verdwijnt ga ik weer terug.
Zwemmend in het IJsselmeer, is het water dan weer duister en golvend, dan weer een zachtaardige plas - en in dat laatste geval zwem ik verder. Het water is op dat moment één met de lucht en ik krijg geen vat op de invloed van het licht op de materie om me heen. Ik wil het aanraken maar het is niet tastbaar, het is niet eens zichtbaar. Iedere keer zwem ik hetzelfde stukje, door een ander landschap. Dat landschap bestaat op een gegeven moment niet meer uit een vergezicht maar uit oppervlaktes, materie en een zoektocht naar tactiliteit.
Het licht, zo ogenschijnlijk vrijblijvend, blijkt tijdens dit verblijf steeds opnieuw allesbepalend.
Na de zoveelste zomer de-deur-uit-rennen op zoek naar het landschap realiseer ik me dat ik niet zozeer het landschap achterna heb gejaagd, als wel het licht, dat continue veranderde. En juist dat licht leverde alsnog het landschap bij me af waar ik naar op zoek was.
(ENG) The Face of the Netherlands
Marken is a traditional Dutch village on a former island, now connected to the mainland (and the present) by a winding road along a dyke. One experiences a time warp on the way over not only due to the way the village looks, but also because the view of the landscape is like an old Dutch painting. It’s much like visiting New York City for the first time and already having seen it in so many movies. You try and find your
bearings and determine whether you are seeing what is really there, or whether your mind completes the experience with what you’ve seen in numerous paintings. It’s enchanting and confusing at the same time.
I rush out the door to make a picture each time the light reveals a new perspective on the landscape which feels like a painting and it does this continously. Each time adding another, additional, reality. Meanwhile, the farmers are working the land and driving machines which warp the dry grass in plastic pallets which are then left as black animal droppings on the field.
I am chasing a visual solution to the time warp but as the light changes so does the surface and weight of everything. It’s overwhelming. My focus thus becomes smaller: there is a new physical, almost tactile, layer as a result of the light. You see, the light adds so much to what is already there. Certainly, in the case of the paintings, there would even be no landscape without it.
'Labadi boy' was on show at Unseen Amsterdam at Van Kranendonk Gallery.
(NL) 16 juni. Gisteravond kwam ik aan in Casablanca. Ik zei tegen een Australische muzikant die op doorreis was naar Ghana, ik ken hier eigenlijk niemand. En toen zag ik een bekende. Saad reed me slingerend en snel naar de stad en daar werd ik opgewacht door een collega uit Nederland. Toch moet ik wennen en voel ik me vandaag onhandig. Door de kleine smoezelige handdoekjes en doordat iedereen arabisch en frans spreekt en ik niet of nauwelijks. Ik grijp continue naar m'n hoofd maar at een verrukkelijk stukje schaap.
Notes in Casablanca
(NL) Hicham, Charlotte en ik, lopen over straat in Casablanca en praten over het feit dat een kennis van Hicham de dag ervoor is overvallen. Of je dat normaal moet vinden in een grote stad, vraagt hij zich af. De afstand naar geweld is snel afgelegd in Marokko. Wanneer ik een paar dagen later vertrek uit Casablanca vraag ik me af of het onnozel is, dat ik zo moe ben en dat ik opeens echt weg wil. ‘Deze stad wint het van iedereen’ antwoordt Hicham. Enkele weken nadat ik thuis ben heb ik mijn film ontwikkeld en bekeken en teken ik mijn ‘notes in Casablana’ op. Dit dagboek laat ik lezen aan iemand die ook 2 weken in Casablanca had gewerkt, in een periode net voor mij. Wanneer hij het heeft gelezen legt hij het naast zich neer en zegt dat we een totaal verschillend Casablanca hebben beleefd.
Om Filip de Boeck te citeren, die op zijn beurt Marianne Ferme citeert : het is niet voldoende om te kijken naar de machines van het zichtbare (zoals infrastructuur of materie) maar om de werkelijkheid van het stadsleven te doorgronden moet men oog hebben voor de machines van het onzichtbare: de lichamen, gewoonten, dromen, verlangens en denkbeelden van lokale mensen en de specifieke manieren waarop die lichamen en geesten
aangespoord worden om te bewegen en met elkaar in conctact komen. Wanneer we deze niveaus in aanmerking nemen, veranderen stadsbewoners van passieve slachtoffers in actieve deelnemers.
Zo gezien wordt de stad bijna een virtuele plek. De zichtbare werkelijkheid is een constructie (en het resultaat) van een lijnenspel van onderlinge communicatie, uitwisseling, beweging, verlangens.
Een aantal mannen zaten op de bankjes in het Parc de La Ligue Arabe in Casablanca en leken zich keer op keer te verplaatsen – met een krant, voor een ander uitzicht of voor een gesprek. Het park bestond uit 2 paden parallel aan elkaar en aan beide paden stonden die bankjes. Doordat de mannen zich verplaatsten leek het op een soort stoelendans, een lijnenspel. Er ontstond naar mijn idee een grid wat zich ook zo over de oppervlakte van de stad afspeelde, en wat louter bestaat uit bewegingen en richtingen. Een constructie van taferelen. Binnen dit patroon viel mij de kleine beweging, de blik van een man of vrouw, het kleine gebaar, het meest op. Daarin zit de schoonheid, dacht ik, en dat zorgt voor de cadans van de stad. Die gedachte (en de behoefte daaraan) dreef me door de stad en ik ging op zoek naar foto’s om dat idee te verbeelden en die vond ik in – bijna bijbelse - taferelen aan het water die me het idee gaven dat ik in een andere tijd was gestapt.
Een man bad in alle stilte en een jongen zong naar de zee. Ik had mijn rust gevonden door me te richten op het kleine gebaar waarmee ik terug was in het theater en waarmee ik de dingen op afstand kon houden maar ook waarmee ik mijn beleving met beelden aan elkaar vast kon rijgen.
‘Mensen baseren hun handelen niet perse op de werkelijkheid maar op hun beeld van de werkelijkheid, een mentale constructie daarvan. ‘
Al mijn foto’s zijn het resultaat van deze zoektocht door de stad die regelmatig eindigde tussen de rotsen aan de kust.
2012
Throughout the month September 2012, work from my project 'Take me to the Hilton' was exhibited as a part of the JG Ballard Tribute hosted by Paradiso and Melkweg in Amsterdam. A Dutch radio interview on De Avonden can be heard here.
Sansevieria, 2009.
These were taken in Waterland. These were taken in the sea
Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat.
Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis,
molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.
Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur
neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, dapibus. aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.Aliquam erat volutpat. Nullam ac enim vitae eros cursus convallis. Donec vitae urna diam. Ut nisl dui, hendrerit ac nibh non, hendrerit venenatis turpis. Duis hendrerit, sem nec dapibus aliquam, eros lacus bibendum dolor, placerat sollicitudin felis orci vitae odio. Pellentesque urna turpis, molestie ut suscipit eget, volutpat quis dui. Sed id aliquam nisl, vitae blandit quam. Donec auctor scelerisque porttitor. Donec imperdiet enim erat, eget molestie libero imperdiet eget. Aliquam sed leo consequat, consectetur neque ac, ultrices erat.